Prokuratura Okręgowa w Zielonej Górze skierowała do Sądu Rejonowego w Zielonej Górze akt oskarżenia przeciwko pięciu kobietom w wieku od 46 do 79 lat, obecnym i byłym pracownikom DPS w Zielonej Górze, w tym lekarzowi i pielęgniarkom

Głównej z oskarżonych prokurator zarzucił, że w okresie od 15 lipca do 18 sierpnia 2020 roku w Zielonej Górze, będąc lekarzem rodzinnym jednej z mieszkanek Domu Pomocy Społecznej dla Kombatantów w Zielonej Górze, na którym ciążył obowiązek opieki nad pacjentką naraziła pokrzywdzoną na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia albo ciężkiego uszczerbku na zdrowiu poprzez niewystarczającą kontrolę stanu zdrowia pacjentki, zlecenie niepełnej kontroli glikemii skutkującej rozregulowaniem cukrzycy, jak również prowadziła powierzchowną i niepełną diagnostykę i leczenie zmian odleżynowych wymagających leczenia chirurgicznego, tj. o przestępstwo z art. 160 § 1 i 2 k.k.

Czterem pielęgniarkom wykonującym obowiązki w tym samym miejscu i czasie prokurator zarzucił, że pełniąc funkcję pielęgniarek będąc zobowiązane do opieki nad mieszkańcami tej placówki, naraziły pokrzywdzoną pensjonariuszkę na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia albo ciężkiego uszczerbku na zdrowiu poprzez zaniechanie zmiany opatrunku rany kończyny dolnej lewej i brak obserwacji owrzodzenia pod kątem występowania i dynamiki objawów procesu zapalnego rany oraz zaniechanie wezwania karetki pogotowia ratunkowego, mimo nieoznaczalnego poziomu glikemii u pacjentki z dekompensowaną cukrzycą, wymagającej dożylnego nawodnienia, kontroli stężenia elektrolitów i wyrównania niedoboru potasu tj. o przestępstwo z art. 160 § 1 i 2 k.k.

Wobec wątpliwości w zakresie prawidłowości sprawowania opieki nad osobą nieporadną, jaką w ocenie prokuratora była pensjonariuszka DPS, zasięgnięto opinii zespołu biegłych (z zakresu medycyny sądowej oraz chorób wewnętrznych), którzy w swej pisemnej opinii, po zapoznaniu się z całością dokumentacji medycznej pokrzywdzonej jednoznacznie wywiedli, że doszło do narażenia pokrzywdzonej na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia albo ciężkiego uszczerbku na zdrowiu – zarówno poprzez nieprawidłowe postępowanie lekarza rodzinnego, jak i personelu pielęgniarskiego DPS dla Kombatantów.

Niestaranne i niezgodne ze sztuką zachowanie lekarza polegające na niewystarczająco częstym kontrolowaniu stanu pacjentki, powierzchownym badaniu i niewłaściwym leczeniu odleżyn, brak zaleceń chirurgicznych, brak kontroli jednej z chorób – naraziło pokrzywdzoną na bezpośrednie niebezpieczeństwo powstania ciężkiego uszczerbku na zdrowiu co najmniej w postaci choroby realnie zagrażającej życiu jak np. sepsa.

W przypadku personelu pielęgniarskiego – biegli jednoznacznie wskazali, iż pielęgniarki z DPS dla Kombatantów dopuściły się szeregu błędów i zaniedbań, w tym – nie dokonywały zmian opatrunków (a jeśli tak – czyniły to sporadycznie) i oceny odleżyn, zaś brak właściwej opieki nad raną pacjentki – skutkował nie tylko zagnieżdżeniem się larw much – ale i stanem zagrożenia sepsą (a ostatecznie – amputacją kończyny).
Przesłuchana w charakterze podejrzanej lekarka oraz cztery pielęgniarki nie przyznały się do popełnienia zarzuconych im przestępstw odmawiając złożenia jakichkolwiek wyjaśnień i odniesienia się do zarzutów. Ostatecznie jedna z pielęgniarek złożyła uzupełniające wyjaśnienia, nie kwestionując zasadności przedstawionego jej zarzutu i złożyła wniosek o dobrowolne poddanie się karze (art. 335 kpk).

Wobec jednoznacznego ustalenia, że pokrzywdzona mieszkanka w czasie całego pobytu w DPS – nigdy nie była konsultowana przez specjalistę chirurga, mimo konieczności pozostawania pod kontrolą poradni specjalistycznej (chirurgicznej), konsultowana była przez lekarza powierzchownie, zaś wskutek zaniedbań personelu pielęgniarskiego DPS znajdowała się w stanie skrajnego zaniedbania, które doprowadziło do zalęgnięcia się setek larw much w ranie kończyny dolnej, która następnie ze wskazań życiowych została amputowana – w sprawie skierowano akt oskarżenia.

Art. 160 Kodeksu karnego [Narażenie człowieka na niebezpieczeństwo]

§ 1. Kto naraża człowieka na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia albo ciężkiego uszczerbku na zdrowiu, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3.
§ 2. Jeżeli na sprawcy ciąży obowiązek opieki nad osobą narażoną na niebezpieczeństwo, podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.

MS

Prokuratura Okręgowa w Zielonej Górze

foto: Pixabay