11 września 2024 roku prokurator Oddziałowej Komisji ŚZpNP w Katowicach skierował do sądu akt oskarżenia przeciwko Aleksandrowi G. byłemu sędziemu Sądu Marynarki Wojennej w Gdyni oraz Zbigniewowi A. prokuratorowi Prokuratury Marynarki Wojennej w Gdyni

Aleksandrowi G. zarzucono, że w dniu 30 marca 1983 r. pełniąc funkcję sędziego Sądu Marynarki Wojennej w Gdyni w stopniu porucznika i przewodniczącego składu sądzącego dopuścił się zbrodni komunistycznej w postaci bezprawnego pozbawienia wolności na okres powyżej 7 dni trzech osób – członków NSZZ ,,Solidarność” za niestanowiącą przestępstwa działalność, podejmowaną w okresie obowiązywania w Polsce stanu wojennego.

Zbigniewowi A. zarzucono, że w dniu 28 marca 1983 r. dopuścił się zbrodni komunistycznej, poprzez złożenie trzech wniosków o uznanie wymienionych w nich osób za winne zarzucanych im czynów i ukaranie ich karami 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności, podczas gdy pokrzywdzeni swoim zachowaniem nie wypełniali znamion zarzucanych im przestępstw, a działanie oskarżonego stanowiło w istocie represję i poważne prześladowanie z powodu ich przynależności do określonej grupy polityczno-społecznej, która sprzeciwiała się bezprawnego wprowadzenia w Polsce stanu wojennego.

Pokrzywdzonym zarzucono udział w NSZZ „Solidarność” oraz sporządzanie, w celu rozpowszechniania, pism i ulotek zawierających fałszywe wiadomości mogące wywołać niepokój publiczny lub rozruchy. Tymczasem treść ulotek rozpowszechnianych przez pokrzywdzonych była reakcją na wprowadzenie stanu wojennego w Polsce i koncentrowała się na krytyce tego faktu oraz związanych z nim, często drastycznych, ograniczeń praw pracowniczych i obywatelskich. Działalność ta była wyłącznie przejawem protestu przeciwko bezprawnemu wprowadzeniu w Polsce stanu wojennego i mieściła się w ramach dopuszczalnego prawa do wyrażania przekonań i opinii chronionych przez akty prawa międzynarodowego i krajowego.

Zachowanie funkcjonariuszy państwa komunistycznego – prokuratorów i sędziów w sprawach przeciwko pokrzywdzonym było jedynie pozorem legalności i miało charakter represji stosowanej przy użyciu prawa karnego wobec osób o odmiennych poglądach politycznych. Procesy i skazania służyć miały represjonowaniu pokrzywdzonych za wyrażane przez nich poglądy.

Prokurator Zbigniew A. i sędzia Aleksander G. stosując przepisy karne represyjnego dekretu o stanie wojennym, co najmniej godzili się na skazywanie przeciwników politycznych w oparciu o wadliwą ocenę dowodów, dokonaną z pominięciem praw zagwarantowanych oskarżonym przez akty prawa międzynarodowego oraz samą konstytucję PRL.

Zachowanie oskarżonych polegające na wnoszeniu o wymierzenie im przez sąd kary bezwzględnej pozbawienia wolności i wydawanie wyroków skazujących, było działaniem bezprawnym, opartym na pobudkach politycznych i stanowiącym wyraz represji aparatu państwa komunistycznego przeciwko opozycjonistom.

Czyny zarzucone w akcie oskarżenia zostały opisane w art. 18 § 1 kk w związku z art. 165 § 2 kk z 1969 r. w zw. z art. 2 ust. 1 i art. 3 ustawy z dnia 18 grudnia 1998 roku o Instytucie Pamięci Narodowej - Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu.

LS

IPN

foto: Pixabay