ETPC zakomunikował polskiemu rządowi skargę dotyczącą śmierci więźnia w zakładzie karnym. Syn skarżącej przebywał w zakładzie karnym od lutego 2012 r. W przeszłości chorował na reumatoidalne zapalenie stawów oraz kłębuszkowe zapalenie nerek, o czym wiedziały władze więzienia

 

W chwili pozbawienia wolności mężczyzna nie odczuwał żadnych dolegliwości zdrowotnych, gdyż jego dotychczasowe schorzenia były zaleczone. Jednak w trakcie pobytu w zakładzie karnym, zaczął uskarżać się na bóle nóg i obrzęk prawego kolana. Władze więzienia ignorowały zgłaszane przez syna skarżącej objawy znaczącego pogorszenia się jego stanu zdrowia.

 

Dopiero w październiku 2012 r., gdy schorzenia mężczyzny znacząco się nasiliły, został przeniesiony do więziennego szpitala. Tam nastąpiło dalsze pogorszenie się jego stanu zdrowia i po kilkunastu dniach syn skarżącej został przeniesiony do specjalistycznego szpitala zewnętrznego. Działania te zostały jednak podjęte za późno i życia mężczyzny nie udało się już uratować.

 

Skarżąca zarzuca polskim władzom naruszenie art. 2 EKPC, gwarantującego prawo do życia. „Przepis ten, zgodnie z orzecznictwem ETPC, ma dwa aspekty: materialny i proceduralny. Z naruszeniem tego pierwszego mamy do czynienia wówczas, gdy władze publiczne, wskutek swoich działań lub zaniechań, przyczynią się do śmierci jednostki. Aspekt proceduralny z kolei, nakłada na państwo obowiązek rzetelnego wyjaśnienia przyczyn śmierci jednostki” – tłumaczy Marcin Szwed, prawnik HFPC.

 

Skarżąca zarzuca naruszenie prawa do życia w obu tych wymiarach. Podnosi, że do śmierci jej syna nie doszłoby, gdyby władze zakładu karnego podejmowały bardziej efektywne działania w zakresie ochrony jego zdrowia, a ponadto wskazuje, że nie przeprowadzono rzetelnego śledztwa wyjaśniającego przyczyny zgonu. Organy nie zbadały bowiem wszystkich istotnych okoliczności sprawy, zbyt wybiórczo zinterpretowały opinię biegłych i prowadziły postępowanie w sposób niezasadnie przewlekły.

 

„Warto zwrócić uwagę, że w 2008 r. ETPC wydał wyrok w stosunkowo podobnej sprawie, Dzieciak przeciwko Polsce, również prowadzonej przez HFPC. Stwierdził wówczas naruszenie art. 2 Konwencji. Niepokojące jest, że mimo upływu kilku lat od tego orzeczenia, w polskich zakładach karnych wciąż dochodzi do takich tragedii” – dodaje Marcin Szwed, prawnik HFPC.

 

W sprawę zaangażowany jest Program Spraw Precedensowych HFPC, w ramach którego sporządzono także skargę do ETPC. W postępowaniu przed organami polskimi skarżącą reprezentował pro bono adw. Mateusz Boznański, a przed ETPC – adw. Artur Pietryka.

 

 

 

LS

Informacja prasowa: HFPC