parking 825371 340W dniu 9 października Naczelny Sąd Administracyjny podjął uchwałę (II GPS 2/17) wyjaśniającą rozbieżności w orzecznictwie sądów administracyjnych na gruncie art. 13b ust. 1 ustawy – Ustawa o drogach publicznych. Wątpliwości dotyczące tego przepisu związane były z interpretacją użytego w nim zwrotu „w wyznaczonym miejscu”

 

W praktyce, gminy często pobierały opłaty (a także nakładały opłaty dodatkowe) za postój nie tylko w wyznaczonych odpowiednimi znakami miejscach, ale na obszarze całej strefy płatnego parkowania. Sądy administracyjne natomiast, rozpatrując skargi wnoszone przez kierowców, różnie oceniały tę praktykę, co skłoniło Prezesa NSA do wystąpienia o podjęcie uchwały wyjaśniającej te rozbieżności.

 

Rzecznik Praw Obywatelskich przystąpił do postępowania zainicjowanego wnioskiem Prezesa NSA i przedstawił pogląd, że opłaty za postój w strefie płatnego parkowania należne są tylko za postój w odpowiednio wyznaczonych do tego miejscach. W podjętej uchwale, Naczelny Sąd Administracyjny podzielił stanowisko Rzecznika.

Oznacza to, że rady gmin powinny dostosować regulaminy stref płatnego parkowania do treści uchwały, a kierowcy, którzy zostali obciążeni opłatami dodatkowymi za postój (bez wniesienia opłaty) w miejscach „niewyznaczonych” będą mogli skutecznie kwestionować ich nałożenie przed sądami administracyjnymi.

 

Art. 13b. 1. Opłatę, o której mowa w art. 13 ust. 1 pkt 1, pobiera się za postój pojazdów samochodowych w strefie płatnego parkowania, w wyznaczonym miejscu, w określone dni robocze, w określonych godzinach lub całodobowo.

2. Strefę płatnego parkowania ustala się na obszarach charakteryzujących się znacznym deficytem miejsc postojowych, jeżeli uzasadniają to potrzeby organizacji ruchu, w celu zwiększenia rotacji parkujących pojazdów samochodowych lub realizacji lokalnej polityki transportowej, w szczególności w celu ograniczenia dostępności tego obszaru dla pojazdów samochodowych lub wprowadzenia preferencji dla komunikacji zbiorowej.

 

 

 

LS

RPO